مقاوم شدن در برابر بیماری ها

شاید برای بیشتر ما این مسئله جای سوال باشد که چرا با اینکه طب جدید به پیشرفت های زیادی در درمان دست پیدا کرده است اما مقاومت انسان ها در برابر بیماری روز به روز در حال کاهش است و هر چند سطح سلامت بالا رفته اما از مقاوم شدن افراد در برابر بیماری ها خبری نیست؟

از این رو یکی از مهمترین چیزهایی که در طب اسلامی به آن اهمیت داده شده است مقاوم شدن انسان در برابر بیماری هاست.

این متد درمانی که در طب جدید از آن غفلت شده به خاطر تغییر دیدگاه مردم و طب جدید به درمان است. در طب جدید تا شخصی به بیماری مبتلا شد به او توصیه می شود که سریعا آن را درمان کند و اگر سریع درمان نشود عوارض ناگواری به دنبال خواهد داشت. خصوصا یکی از بیماری هایی که مظلوم واقع شده و از ناحیه آن ظلم بزرگی به مردم شده سریع درمان کردن بیماری زکام یا همان سرماخوردگی است چرا که در طب جدید این دیدگاه القا می شود که اگر سرماخوردگی درمان نشود باعث بیماری های دیگر خصوصا بیماری قلبی خواهد شد.

اما در مطلبی جداگانه به این بحث پرداختیم که سرماخوردگی  چقدر مفید است و جلوی بیماری های ژنتیکی را می گیرد، علاوه بر آن، متد جدیدی که در طب اسلامی وجود دارد این است که تا می شود بیماری سریع درمان نشود، همین مسئله که به ظاهر ساده است هرچند در مراحل نخستین خصوصا برای کسانی که از طب جدید بخواهند به طب اسلامی تغییر رویکرد بدهند مقداری مشکل است اما در دراز مدت همان گونه که نگارنده بارها شاهد آن بوده است، باعث نوعی واکسینه شدن و مقاوم شدن بدن در برابر بیماری می شود.

البته این قاعده کلیت ندارد و دیر درمان کردن بیماری ها مختص بیماری های مفید است مثل سرماخوردگی، سرفه، دمل و جوش، و ورم چشم (در اصطلاح روایات رَمَد) اما بیماری های بد و زشت یا خطرناک باید درمان شود. هر چند غالب بیماری ها از نظر شیوع، بیماری های ساده و مفید هستند.